Wandelen Spanje, de Sierra vanaf Altea la Vella

Op de Sierra de Bernia een indrukwekkende en haaks op de kustlijn gelegen bergketen in de provincie Alicante, Spanje, is het schitterend wandelen. Om er te komen, kiest u op de N-332 ten noorden van Altea de afslag Callosa/Altea la Vella. U rijdt door het dorpje Altea la Vella heen en blijft de CV-755 volgen. Na iets meer dan een kilometer ziet u aan de rechterkant van de weg een stalletje met fruit en een paar grote beelden van menselijke figuren. U neemt hier de eerste weg rechts, na deze beelden. Het is een smalle asfaltweg die u eerst nog langs wat huizen brengt. Rechts aanhoudend gaat het dan naar boven en verlaat u de bewoonde wereld, rij nog een vijf kilometer voorzichtig verder op deze met kuilen overbeladen weg. Bij huizen aankomend volg het Pbord en parkeer de auto daar. Hier start de wandeling. We zijn nu op 650 m hoogte en u heeft een overweldigend uitzicht op de middellandse zee en als het weer helder is ligt die als een spiegel voor het mooie stadje Altea. Kijken we het binnenland in dan reikt onze blik tot de Puig Campana en de Sierra de Aitana. Als we hierna onze blik kunnen losrukken van al dat moois, lopen we terug tot aan de afslag met het P-bord en slaan daar rechtsaf en lopen verder omhoog. Dit is nog een verhard weggetje dat tussen de laatste paar huizen door loopt. Even later gaat dit weggetje over in een zandpad en nu laten we de bewoonde wereld helemaal achter ons. We lopen een natuurlijke wereld in die gedomineerd wordt door enorme contrasten. De -als het even mee zit- knalblauwe lucht, waartegen de rotsen van de berg, soms rood achtig en dan weer grijs afsteken.

Wandelen Spanje is oogverblindend mooi. De harde steen die contrasteert met het loof van de bomen en op de achtergrond, de steeds van kleur veranderende middellandse zee. Neem weer even de tijd en kijk om u heen. Even later passeert u een waterreservoir en daar zien we de eerste geelwitte markering die ons de weg gaat wijzen. Het bredere pad gaat over in een smal paadje en we beginnen te stijgen tot we binnen afzienbare tijd een bron zien. Deze ligt achter een gesloten, metalen deur die als het goed is open is, je ziet dan het water dat uit de rotsen komt gelopen. Het pad gaat verder omhoog. Het lijkt soms alsof er meerdere paden lopen. Let daarom goed op de geelwitte strepen en volg deze. Let ook op dat u wel onderlangs de bergketen Callosa d´en Sarria. Callosa is behalve wat leuke plekjes in het centrum, een niet al te mooi dorp. Hier worden Nisperos (een fruitsoort die maar op een paar plaatsen in Spanje wil groeien) geteeld op grote plantages die afgedekt worden door grijze netten. Deze netten beschermen de bomen tegen de directe inwerking van de zon en te harde regenval. De omgeving van Calossa is echter verder mooi en erg groen. Na tien minuten flink stijgen komt er een stuk dat minder steil is maar waarbij we over een grindplaat lopen, deze grindplaten lijken wel gestort grind en door mensenhanden gemaakt, maar zijn toch echt door erosie ontstaan, een ongelofelijk intrigerend fenomeen. Het is een ´grindbak ´ waar het soms lastig lopen is. Als u hierdoor bent gekomen keren de geelwitte strepen weer. Hierna volgen enkele lastige stukjes waarbij we soms handen en voeten moeten gebruiken en het dus klauteren is.

Na opnieuw een grind plaat te hebben gepasseerd en na nog wat handen en voeten werk, komen we na circa 25 minuten op een paadje dat vrij horizontaal loopt, ook wel eens lekker! Het loopt op een hoogte van circa 800 m onderlangs de Bernia. De top van deze naakte rotsige bergketen is 1128 m maar vandaag stijgen we niet meer dan tot 850 m. Na ongeveer drie kwartier wandelen, bereiken we het fort van de Bernia oftewel het ´Fuerte de Bernia´ dat op dit moment niet meer is dan de ruïnes van een verdedigingswerk dat hier in de zestiende eeuw werd gebouwd. Het was koning Felipe II die de Italiaanse architect Giovanni Battista Antonella opdracht gaf op deze plek een fort te bouwen. Het fort was bedoeld om de kust te beschermen tegen invallen van piraten en ook dacht men van deze plek de rondtrekkende Moorse bevolking goed in de gaten te kunnen houden. Het fort werd in korte tijd opgetrokken en was in 1562 klaar. Al snel bleek echter dat de plek niet zo handig gekozen was: het kasteel lag ver van de militaire bases en kon moeilijk bevoorraad worden. Ook had men naar het zuiden, westen en oosten toe weliswaar een heel weids uitzicht, maar kon men vanaf de noordkant gemakkelijk worden aangevallen. Daar kwam nog bij dat de Moren in 1609 het land werden uitgezet. Al met al voldeed het fort dus niet en in 1612 gaf koning Felipe III opdracht om het bouwsel te vernietigen en zo te voorkomen dat smokkelaars of andere bendes het zouden gebruiken als schuilplaats. De verschillende onderdelen van het ´fort´

zijn nog altijd te onderscheiden, zoals een soort van gracht die om het hele complex gegraven werd, enkele kamers en de ronde gewelven. Vooral deze gewelven geven de ruïnes dan weer een beetje ´cachet´ in al hun ´vervallenheid. We lopen gemakelijkheidshalve terug via dezelfde weg. Hier en daar hebben we onderweg de oorspronkelijke begroeiing van de hele Costa Blanca mogen zien, de grote en mooie Eiken die verwant zijn aan de meer zuidelijk kurkeiken. Het zijn de Quercus Ilex in verschillende varianten. Aan deze zuidzijde van de Sierra de Bernia vinden we nog enkele enorme exemplaren die tot volle wasdom zijn gekomen. Verder kunnen we hier de dwergpalmen (chamaerops humilis) vinden. Deze palmsoort is de enige echt inheemse Spaanse palmsoort en groeit tergend langzaam. Verder zien we de Pistacia lentiscus (in het Nederlands raar genoeg ´mastiekboom´ genaamd, het is toch maar gewoon een struik) maar ook kunnen we madeliefjes, brem, wolfsmelk, cistusrozen, rozemarijn, tijm en enkele soorten orchideeën (afhankelijk van de tijd van het jaar) zien. Wie geluk heeft loopt misschien de verwilderde geitenkudde met een paar indrukwekkende witte bokken tegen het lijf of wie weet zien we wilde zwijnen! Een alternatief is dat u de cirkel rond maakt langs de hele Sierra de Bernia en via de geitentunnel terug naar de auto keert, maar dat is wel een hele fikse wandeling voor ´diehards´. Onvergetelijk bij het doorgaan van deze tunnel is echter het enorme contrast tussen het rustige groene binnenland en de andere, zuidelijke kant, waar de gehele Costa Blanca zich aan u ontvouwd en u tot aan Alicante de kustlijn kunt zien kronkelen, echt onvergetelijk mooi. Heel veel genot en wandelplezier gewenst,

De gebruikte foto´s van dit artikel zijn van Maximiliano Gonzalez van MaxGletzPhoto  van

Wilt u logeren in de buurt van de Sierra de Bernia?  Wees dan welkom bij Refugio Marnes, Casa Rural, Ecolodge en B&B